Biz hep sonradan gelenleriz İbrahim
Kapı çalınınca açılmayanlarız
Her şeyi çok iyi bilenler bizi bilmezler
İyilik melekleri bizi layık görmez
Biz otobüse binilirken bile görülmeyeniz
Kovulmuşların bile bir adı vardır
Bazısının koltuğuna batarız darma duman
Merhameti ne zaman gördük İbrahim
Ne zaman sevdiler de sordukları cevaplansın
Ne zaman iyi geldiler de iyilikleri taçlansın
Çöpün kenarı, eve ait değildir
Hissetmek, çökmek değildir
Bazısı merhameti kalbinde kum tanesi gibi saklar
Utanıyorum onlar adına
Ayıplanıyorum onlar adına
Üstelik, sen o gece nerdeydin
Kimse kimseyi istemez kimselerin evleri ne dar
Kimseleri dinlemeyenler
Zilin yerini bilmeyenler
Ama yardım etmek böyle bir şeydir ya hani konfor arayamazsın zaten falan filan
Yeni doğmuş yavrular söyledi
İnsanı yurtsuz bırakmak, ayakkabısını bağsız
İnsanı evsiz bırakmak, yüreğini aşksız
İnsanı hissiz bırakmak, ekmekleri nimetsiz
Baybay bize öyleyse tanrıdan aldık bu emri
Sevmek için cildi bakımı parayı
Seni niye kimse görmedi ki böyle döküldün
Şimdi gerek yok, neresi kapın
Her ardına gidileni sebep ne bilsin
Öyledir boşlar boş bulaşıklar güzel kovmak kolay
İbrahim biz kapıları açılmayanız
İnsanlar alsın da çiçekleri delirsin
