Boşluğa baktım öylece.
Sanki kaybettiklerim o karanlıktan gelecekmişçesine uzun uzun baktım. İnan bana
tierra, serçeleri kaybettiğimi kabullenmedim. Kabullenemedim kazanmak denen
eylemi nereye koyduğumu unuttuğumu. Gidiyorum peki nereye sorularıyla kanat
çırparken serçemiz, bir arabaya çarptı. Orada sarsılacaktım ama yanımda gözleri
vardı. Keşke diyorum; gözlerinde yatıp kalksam. Gözlerinde barınsam.
Kahverenginin en güzel ülkesinde. Lakin yine bilmediğim bir yerdeyim. Karanlığı
seyrediyorum. Neler atlattık? Neler geçtik? Nasıl durduk, bak neler bizi geçti.
Geçti... Geçti ama
şanslar geçti. Büyütmek istemem lakin hiç iyi hissetmiyorum geleceği. Hiç güzel
kokmuyor çiçeklerim. Ben bu yazıya da daha fazla dayanamıyorum. Okunmamak
üzere. Elvedayla kalın yazısız okurlarım.
Aslında okursuz yazılarım...
