İnsanlık Fıkrası

Ruh sabrıdır, sınavıdır insanın. İnsan, büyük mürekkepler içinde, büyük yeşilliklerde gezer. Kimisi aşkının kimisi direk aşkın elinden tutmak ister. İnsan yaşar. Kim bilir her gün yeni ve masum elbiseler giyerek gözlerimizi açtığımızın farkında olmadan, güneşe yüz çeviririz. Oysa 'sabah oldu, karanlığın bitti' mısralarını duymadan o en eşsiz güneşin. İnsanlar ki, ki umarım ki, sever denizleri. Ruhumun hep memleket kokuları alması bu yüzden olsa gerek. İnsanlar ki kendimle kıyasladığımda benden neşeliler. Veyahut da ben bu cümlelerle onlardan daha nankörüm. İnsanlar, bir tamir sesi veya bahsi duyduğunda hep ciddileşirler. İnsanlar ki kimi şiir gibi, kimi ise sadece bir mısra.