Kördüğüm hep başka kapıya çıkar
Hep geçmişe bakmak isterim
Sanki ellerimde türküler
Ben kanlarımla kaldım
Yavaş söylenir bir serüven
Kapıyı kırıp gelesim çıkar
Yürürüm uzun şehrin adımlarında
Böyle bir hayal kırıklığı, ne çıkar
O zamanki gibi yağmur yağsın istedim
Uzun merdivenlerden çıkmamış olayım
İnsan ne bırakır geriye
Cahilliğinden başka
Her şey geçip gider
Ellerim kanar yalnız
Ben boşuna değmem
Değmem ümide, acıtır
Korkaklık böyle
Asıl korkaklık kendini bilmekte
Mum yanar, adım kalır
Yalnız boş gözler anlar beni
Bütün kitap bahanesiz
Bütün hitap bensiz
Ben o kadar olamadım, ne hoş
Mor bir kalemin ucunda kaldım
O günler başkalarının oldu
Ağzımız sımsıkı kapalı
Şarkılar dahi tehlikeli
Hep beynimi yiyen bir ses, bir duman
Kararıp gittin hep sen
Uzun uzun sesler duyarım sandım
Oysa kimse geçmedi önümden
Başım eğik, sanki bendim ayıp
Başın dik, sanki ihanetin yalan
Evden odaya çocuklar dolar
Bense bu hayata uymak zorunda kaldım
Allah'ım doğruyu karşıma çıkar
Ellerimi kırmak zorunda kaldım
Şimdi hikaye başka, şimdi yol çukur
İçimde hep bir acı tütmek zorunda kaldı
O yerlere yine gittim
Kendimi gömmek zorunda kaldım
