Baştan başlayalım hocam.
Birkaç bakıştan sonra acımı alamayıp sapladığım bir kurşunun başından.
Her hikayenin bir başı ve her intihar edenin bir umudu vardır.
İşte o baştan başlayalım.
Sen buradaki noktayı neden koyduğumu yine anlayamayacaksın.
Olsun.
Ben anlayacağım sorunun bir nokta olmadığını.
Sorunun bana dair her şey olduğunu anlayacağım birkaç gün içinde
Kuşların uçamayışının acısı benim içimde bir yüzyıl sürecek
Bir yüz yaş daha katacak bana senin bakmayışların
Senin bilmeyişlerin sürgün edecek beni bu diyardan
Beni ne zaman ve nasıl beğenirler diye çırpınırken boğulduğumu
Sen başka bir göze bakarken anladım
Küskünlüğümüzden acı değil de
Hasret değil de
Ceza veren bir babanın bozuntusunu ve öfkesini taşıdığını gördüğümde anladım
Benim kışımın hiç bitmeyeceğini
Yanık sevda türküleri söylemediğinden anladım
Başkasına doğduğunu senin güneşinin
Ben bu acıya sahibim evet ve hep sahip olacağım
Yazmadığımda geçmiş olmayacak
Ölümün umutsuzluktan çağrışı
Siz haklıymışsınız hocam
Bazıları böyleymiş, yardım etmeye çalışacağına
Aşağılar ve geçerlermiş
Kuşlar çarpa çarpa illa öğrenecek derlermiş, camı
Bir kuş öğrenene kadar ölen diğer kuşları umursamazlarmış
Anladım hocam, şimdi anladım
Ne anlatmak istediğinizi
Parmak kaldırdım
Ve yazdım sözleri:
Bizi kimse deviremezdi ama sen ayakta durmak istememişsin
Hesaplamadım.
