Beni Bul

        Aşırıca seviyordum seni. Bilinmezlikler diyarında gezinerek, boydan boya. Bütün saçmalıklarımı önüne dökerek, dünyanın. Vurdular beni, dünya adlı bu savaşta. İçimin ısınamayasıca kısımları sana doğru eridi gitti. Bunca soğukluk üstünden kendime puanım -100 C. En azından tamım yarımlıklar hususunda ve seni böylece bunaltıyorum. Gökyüzüne bakamaz oldum, sığınamadım kıyılara ama ufacık bir kuyu dibine sığdım kaldım. Ben burada sıkıştım hatta, beni bul! Susmasın diyordu martılar, sen söyle diyordu o şarkıcı; sen söyle şarkını içinden geldiğince ve dilediğin dilde. Senin istediğin dil olmaya da razıydım ben. Bitilir mi erkenden, bilmiyorum. Ufak yaşlarda erkenden uyuyamadığım her saat için ölümüme dakikalar ekliyorum şimdi. Kimselerin bilemeyeceği saniyelere adıyorum gönlümü ki affetsin diye babam beni. Boğazımdan yukarı tırmanan ateşler kadar güçlü, bir karganın ömrü kadar upuzun seviyorum seni. Bu dönemeçlerde aklım sana kaydı, kalbim de peşinden, benim tek tanıklığım sensin artık. Ben, gökyüzüne bakmayı unuttum ama unutmadım ismini sayıklamayı en zor anlarda. Ben, aşırıca seviyorum seni, bu ipi boğazına attım, elimde değildi, beni affet. Sana karşı hatalarımda sıkışıp kaldım, beni bul!